شــلاق خاطرات

خدایا...

جازه هست ناصبوری کنم؟

به بزرگیت قسم از صبوري خسته ام...

 از فريادهايي كه در گلويم خفه ماند و میماند...

از اشك هايي كه شبها تنها بالشم و تو شاهد آن هستید

واز حرف هايي كه زنده به گور گشت در گورستان دلم

آسان نیست در پس خنده های مصنوعی گریه های دلت را ،

در بی پناهیت در پشت هزاران دروغ پنهان کنی . . .

آرزوی پــرواز دارم مرا اجابت نما

ای تنهــا امیدم...

آروم آروم به نبودنت عادت میکنم...

چون هیچوقت داشتنت رو تجربه نکردم....

دیگه به داشتن چشمهای پر از حسرتم عادت کردم ...

سهم منم همینه تنهایی تنهایی تنهایی

انقدر این بغض گلومو سنگین کرده که حتی...

نمیتونم حرفامو اینجا بنویسم.

دیگه بی هوا خندیدن رو یاد گرفتم

دیگه تنهایی رو خیلی وقته یاد گرفتم .......

تو نگرانم نشو همه چیز را یاد گرفتم ...

یاد گرفتم چگونه با تو باشم بی انکه تو باشی

گرروزی داستانم رابه کسی نقل کردی بگو :

بی کس بود، اما کسی را بی کس نکرد

تنها بود، اما کسی را تنها نگذاشت

دل شکسته بود، اما دل کسی را نشکست

کوه غم بود، ولی کسی را غمگین نکرد

شاید بد بود ولی برای کسی بدی نخواست

بگو هیچ کس ندارد ودیگر هیچ

بر او ببخشایید...

که ابلهانه می پنداشت

که حق زیستن دارد

بر او ببخشایید...

بر  او  که در سرسر تابوت اش

جریان سرخ ماه گذر داشت

وخواب هزار ساله ی اندامش را

آشفته میکرد

بر او ببخشایید...

بر او که از درون متلاشی شد 

اما هنوز پوست چشمانش 

از تصور ذرات نور میسوخت

و  گیسوان بیهوده اش 

نا امیدوارانه از نفوذ نفس های عشق میلرزید

بر او ببخشایید...

زیرا که مسحور بود

زیرا که ریشه های هستی باور شما

در گامهای غربت او نقیب میزدند

و .....

قلب زود باور او را 

با ضربه های موذی حسرت

در کنج سینه متورم مساخت

بر او ببخشایید..........که .......تو را بخشید

هست" را اگر قدر ندانی

میشود "بود"

و چه تلخ است اگر "هست" کسی بود شود

طناب را به گردنم انداختند.گفتند: آخرین آرزویت؟

گفتم:دیدن عشقم!

گفتند:خسته است،تا صبح برایت طناب بافته!!! 

سخت است درک کردن دختری که غم هایش را خودش میداند و دلش

سخت است درک کردن دختری که بغض هایش را خودش دیده و دلش

اما همه تنها لبخندهایش را میبینند

همه حسرت میخورند برای شاد بودنش

بخاطر خنده هایش

و هیچ کس جز همان دختر نمیداند چقدر تنها است

و هیچ کس نمیداند که چقدر میترسد :

از شکستن

از باختن

از اعتماد بی حاصل دوباره اش

از یخ زدن احساس و قلبش

درک این دختر "سخت" است

در آغوش خــــدا گریستم تــا نوازشم کند

پـرسید : فرزندم پس آدمت کو ؟؟

اشک هایم را پـاک کـــردم و گفــــتم : در آغوش حـــوای دیگریـست.

خدایا تو با من بمان!!!!

که محتاج ماندن خلقت نباشم!!!

خسته شدم...
 

دیگر قایق نمیسازم...
 

پشت دریاها هر خبری که میخواهد باشد، باشد...
 

وقتی از تو خبری نیست...
 

مرا همین جزیره کوچک تنهایی هایم بس است

جسدم را در دور دست ها خاک کنید

مبادا مرده ای بی کسیم را به رخم بکشد